Von nuwen funden
Das ettwan was eyn schantlich dyng Das wygt man yetz schlecht vnd gering Eyn ere was ettwan tragen bert Jetzt hand die wibschen mañ gelert
Vnd schmyeren sich mit affen schmaltz Vnd důnt entblœssen jren halß Vil ring vnd grosse ketten dran Als ob sie vor Sant lienhart stan Mit schwebel / hartz / büffen das har
Dar in schlecht man dan eyer klar Das es jm schusselkorb werd kruß Der henckt den kopff zům fenster vß Der bleicht es an der sunn vnd für Dar vnder werden lüse nit dür
Die trűgen yetz wol in der welt Das důt all kleider sindt vol felt Rœck / mentel / hembder vnd brustdůch Pantoffel / Styffel / hosen / schůch Wild kappen / mentel / vmblouff dran /
Der jüdisch syt wil gantz vffstan Dann ein fundt kum dem andern wicht Das zeygt / das vnser gműt ist licht Vnd wanckelbar in alle schand Vil nü;wrung ist jn allem land
Kurtz schæntlich vnd beschrotten rœck Das einer kum den nabel bdœck Phfuch schand der tütschen nacion Das die natur verdeckt wil han Das man das blœst / vnd sehen lat
Dar vmb es leider übel gat Vnd wurt bald han ein bœsern stand We dem der vrsach gibt zů schand We dem ouch der solch schand nit strofft Im wurt zů lon das er nit hofft
|
|
Von neuen Moden
Was vormals war ein schändlich Ding, Das schätzt man schlicht jetzt und gering: Sonst trug mit Ehren man den Bart, Jetzt lernen Männer Weiberart
Und schmieren sich mit Affenschmalz Und lassen am entblößten Hals Viel Ring' und goldne Ketten sehn, Als sollten sie vor Lienhart stehn. Mit Schwefel und Harz pufft man das Haar
Und schlägt darein dann Eierklar, Daß es im Schüsselkorb werd' kraus. Der hängt den Kopf zum Fenster 'raus, Der bleicht das Haar mit Sonn' und Feuer, Darunter sind die Läus nicht teuer.
Die können es jetzt wohl aushalten, Denn alle Kleider sind voll Falten: Rock, Mantel, Hemd und Tuch dazu, Pantoffeln, Stiefel, Hosen, Schuh', Pelzkragen, Mäntel, Besatz daran: Der Juden Brauch fängt wieder an.
Vor einer Mode die andre weicht, Das zeigt, wie unser Sinn ist leicht Und wandelbar zu aller Schande, Und wieviel Neuerung ist im Lande,
Mit schändlich kurz geschnittnen Röcken, Die kaum den Nabel mehr bedecken! Pfui Schande deutscher Nation, Daß man entblößt, der Zucht zum Hohn, Und zeigt, was die Natur verhehlt!
Drum ist es leider schlecht bestellt Und hat wohl bald noch schlimmern Stand. Weh dem, der Ursach gibt zur Schand! Weh dem, der solcher Schand nicht wehrt: Ihm wird ein böser Lohn beschert! |
|
О НОВЫХ МОДАХ
Кто вечно только модой занят – Лишь дураков к себе приманит И притчей во языцех станет. Что было встарь недопустимо, Теперь терпимо, даже чтимо.
Считалось ведь не без причин, Что борода — краса мужчин. А ныне — кроме деревенщин, Не отличишь мужчин от женщин: На всех помада и румяна (Раб Моды — та же обезьяна!), И шея вся обнажена, В цепях и в обручах она.
О, пленник Моды, до чего ж Он на невольника похож! Корзиной — волосы, кудряшки — Как на овечке иль барашке. Кто сушит голову в окне На солнышке, кто при огне.
А вши — они не пропадут, — Напротив, обретут приют В несчетных складках сокровенных Одежд моднейших, современных!
В кафтанах легких и в тяжелых, Широкофалдных, долгополых, В штанах, фуфайках и жилетах, В пантуфлях, сапогах, штиблетах Еврейский вкус царит опять!
Да, Мода то вперед, то вспять Толкает нас неугомонно, Свидетельствуя, что мы склонны Всегда бродить туда-сюда Путем порока и стыда. Всесильна Мода, говорят.
И вот на ней другой наряд — Кургузый, чуть не до пупа! Но модников толпа глупа. Позор вам, немцы! Прихоть Моды Противна замыслам природы: Что сокровенным быть должно, То Модою обнажено.
Но есть всему пределы, сроки — Страданьем платят за пороки. Раб Моды иль ее раба, И вас не пощадит судьба! |